गाठोडे

पसारा आवरता आवरता
फडताळात सापडले एक गाठोडे
मनात मात्र जुन्या
आठवणींचे काहुर उठले

जुने-पुराणे फाटके,विटलेले
तरी हि जपलेले
गाठोडे उघडताच
मन कधीच त्यात शिरले

हा बापडा शालु
अजुन ही तसाच तलम
नव्या नवरीच्या अंगावर
अगदी दृष्ट लागण्याइतका खुलला होता
चमकले ओठांवर, आठवणींचे हसु
अन्‌ क्षणात डोळयांत झाले त्याचे आसु

ही शालजोडी त्यांच्या आवडीची
असंख्य प्रेमळ आठवणींची,करारीपणाची
भ्रताराची आठवण काळजात रुतली
जुन्या आठवणींवरची खपली निघाली
शेजारी कसलातरी भास झाला
अन्‌ आपसुकच पदर सावरला गेला

शेजारीच पडले होते पायमोजे
बाळाची चाहुल लागताच विणलेले
दुपटी,कुंची-टोपडी,लंगोटी
अजुन ही गंधित होती
गाठोडयाच्या एका कोपरयात
निरागसपणे पडली होती

हे लुगडं सासुबाईंनी दिले होतं
आवडले म्हणुन जे मी म्हटलें होते
कसरीने त्याला प्रेमाने जपलेले
माझं वेडं मन हेलावून गेले

छोटे छोटे फ्रॉक ,अंगरखे
ने अजुन ही बरेच काही
आपलाच हा हट्ट काही-बाही
सुना-नातवंडाना जपलेले द्यायची
काळानुरुप सगळे बदलत गेले
जुने सर्व काही गाठोडयात गेले

आवरायचं म्हणुन पसारा काढला
नि मन त्याने चाळवले
पसारा आवरला तरी मनाला
सावरणे जमलं नाही
मग पुन्हा मी तसेच गाठोडं बांधलं
अगदी त्यात न गुंतता...