हिरकणी

खुप दिवसांनी लिहित आहे, मध्ये लिहायला जमले नाही...म्हणजे टाईप करुन पोस्ट करायला वेळ मिळाला नाही...

हिरकणी


वेडीवाकडी वळणे घेत डोंगरावरुन उतरणारी पायवाट
आणि मातीत मिसळणारी ती गोरी पाऊले
वेडयासारखी ती पळत होती
पिल्लासाठी कोणी एक माऊली आसुसली होती

तिला स्वत:चाच राग आला
तिच्या गरीबेचा,असहायतिचेचा
पण काय करणार बापडी
परिस्थितीपुढे तीच हतबल झालेली

आठवली तिला कुणीतरी सांगितलेली हिरकणी
पण पोटाची खळगी भरण्यासाठी
ती रोजच डोंगर चढायची
एकदाच नाही तर ,रोज रोज हिरकणी व्हायची

अंधार ही आता चांगलाच तरुण झाला होता
सगळया जगाचा त्याने जणु ताबा घेतला होता
पण तिला कसलीच तमा नव्हती
ना खाच-खळगे,दगड-धोंडे ,काटे-कुटयां ची भीती

वेशीजवळ येताच पाहिलं
कुणी एक वासरु गाईला लुचलेलं
तिचं काळीज अधिकचं ओलावलं
भरल्या पान्हानं ती तशीच सुटली
अगदी पळतच......

गाठोडे

पसारा आवरता आवरता
फडताळात सापडले एक गाठोडे
मनात मात्र जुन्या
आठवणींचे काहुर उठले

जुने-पुराणे फाटके,विटलेले
तरी हि जपलेले
गाठोडे उघडताच
मन कधीच त्यात शिरले

हा बापडा शालु
अजुन ही तसाच तलम
नव्या नवरीच्या अंगावर
अगदी दृष्ट लागण्याइतका खुलला होता
चमकले ओठांवर, आठवणींचे हसु
अन्‌ क्षणात डोळयांत झाले त्याचे आसु

ही शालजोडी त्यांच्या आवडीची
असंख्य प्रेमळ आठवणींची,करारीपणाची
भ्रताराची आठवण काळजात रुतली
जुन्या आठवणींवरची खपली निघाली
शेजारी कसलातरी भास झाला
अन्‌ आपसुकच पदर सावरला गेला

शेजारीच पडले होते पायमोजे
बाळाची चाहुल लागताच विणलेले
दुपटी,कुंची-टोपडी,लंगोटी
अजुन ही गंधित होती
गाठोडयाच्या एका कोपरयात
निरागसपणे पडली होती

हे लुगडं सासुबाईंनी दिले होतं
आवडले म्हणुन जे मी म्हटलें होते
कसरीने त्याला प्रेमाने जपलेले
माझं वेडं मन हेलावून गेले

छोटे छोटे फ्रॉक ,अंगरखे
ने अजुन ही बरेच काही
आपलाच हा हट्ट काही-बाही
सुना-नातवंडाना जपलेले द्यायची
काळानुरुप सगळे बदलत गेले
जुने सर्व काही गाठोडयात गेले

आवरायचं म्हणुन पसारा काढला
नि मन त्याने चाळवले
पसारा आवरला तरी मनाला
सावरणे जमलं नाही
मग पुन्हा मी तसेच गाठोडं बांधलं
अगदी त्यात न गुंतता...

मला एकदा जगायचयं...

माणसांच्या गर्दीमध्ये हरवलेल्या या दुनियेत
मला माझं आस्तित्व शोधायचयं
माझ्या जीवनाचं ध्येय समजावुन घ्यायचयं
थोडा वेळ निवांत बसुन मला स्वत: ला आजमावयचयं
मला एकदा जगायचयं...

मी कोण,काय करतेय,काय करायचयं?
कसे करणार आहे, कधी करणार आहे?
या प्रश्नांची मला उतारे हवीतं
सगळया गर्दीला सारुन मला अलिप्त राहायचयं
मला एकदा जगायचयं...

पक्ष्यांची किलबिल, झोंबणारा वारा
बाळाचे बोबडे बोल,पहिल्या पावसाचा सुगंध
कॊजागिरीचा चंद्र,मावळता सुर्य़
रोरावणारा समुद्र,झाडांचे धुमारे
सगळं नव्याने अनुभववायचयं,साठावचयं
मला एकदा जगायचयं...

पावसाचा थेंब बनुन तहानलेल्याला शमवायचयं
वटवृक्ष बनुन दमलेल्यांना विसावायचयं
सुर्यासारखा प्रकाश,चंद्राचा थंडावा द्यायचायं
इंद्रधनुष्याच्या रंगाने सगळयांना खुलवायचयं
दुसरयांना सुखावताना मला सुखावायचयं
मला एकदा जगायचयं....


स्वत:भोवती फिरणारया या जगांत
मला माझ्या वाटेवरुन चालायचयं
तुमच्यासारख्या मित्रांची साथ मिळावयचीयं
जे जे सुंदर आहे ते इतरांना दाखवायचयं
मला असं हे जीवन जगायचयं...
मला एकदा जगायचयं